Mijn man en ik trouwden op een zonovergoten zaterdag in juli op Schiermonnikoog: het eiland waar ik sinds mijn studententijd in Groningen meerdere malen per jaar verblijf en waarvoor ik hem gelukkig ook warm had laten lopen.

Dit heerlijke eiland met al zijn rust en ruimte wilden we heel graag het decor maken van onze trouwdag. Natuurlijk heeft dat wel wat voeten in de aarde. Al was het maar omdat het eiland autovrij is en de ceremoniemeester dus op de fiets alle adressen met haar verrassingen moest zien te bevoorraden. Je kunt bovendien geen gasten uitnodigen op een Waddeneiland, zonder hen een overnachtingsadres aan te bieden. Die laatste boot naar huis vertrekt immers veel te vroeg om een onvergetelijke avond met elkaar te beleven.

Trouwweekend

Het werd dus geen trouwdag, maar meer een trouwweekend. De meeste gasten druppelden vanaf vrijdagmiddag het eiland op, om die avond met ons van een barbecue aan het water te genieten. We hieven alvast het glas op wat dat weekend zou brengen, de eerste onderlinge vriendschappen werden gesloten en sterke verhalen gedeeld.

Die laatste boot naar huis vertrekt veel te vroeg om een onvergetelijke avond met elkaar te beleven

Zaterdag was onze Grote Dag. Het was een stralende zomerdag en veel van onze gasten zwommen die ochtend nog in zee of lagen loom in een duinpannetje te genieten van ‘ons’ eiland. De middag en avond stonden in het teken van activiteiten, die 10 juli 2010 misschien inderdaad wel tot de mooiste dag van ons leven maakten (maar dat beslissen we pas op het moment dat we onze laatste adem uitblazen!).

Zondagochtend zochten we elkaar weer op voor een laatste kop koffie en een ontbijt. We deelden de spannende ervaringen van degenen die tijdens het noodweer van die nacht op de camping hadden gestaan en hoorden van lekkage in het vakantiehuis dat wij voor onze gasten hadden geboekt. Natuurlijk haalden we toen al onvergetelijke herinneringen op aan de dag ervoor.

Tijd zorgt voor aandacht

Het was fantástisch. En dat vonden wij niet alleen. Zelfs nu, al die jaren later, horen we nog regelmatig vrienden zeggen dat onze trouwdag in hun top-3 staat van alle bruiloften die ze ooit hebben bijgewoond.

Weet je hoe dat komt? Ik zou graag alle eer aan Schiermonnikoog geven. Ik zou ook graag beweren dat wij de perfécte feestdag hebben georganiseerd. Maar daar gaat het in dit geval helemaal niet om. Mensen vonden dit een fantastisch trouwweekend, omdat we TIJD hadden voor elkaar.

Mensen vonden dit een fantastisch trouwweekend, omdat we TIJD hadden voor elkaar

Niemand had slechts een halve dag vrijgenomen om halsoverkop naar het gemeentehuis te racen en daar wegens drukte op de weg net te laat aan te komen. Niemand kwam op de parkeerplaats bij de kerk tot de conclusie dat ze daar haar auto daar niet meer kwijt kon en op hoge hakken verder moest lopen dan gedacht. Niemand kwam te laat, want iedereen was er al. Niemand raakte de stoet naar de feestlocatie kwijt, want we waren er allemaal al. Niemand knoopte zijn stropdas verkeerd of zat beklemd in een te strakke jurk, want de sfeer was uitermate ontspannen. Dat je nog wat zand in je haren had, maakte helemaal niemand iets uit.

De waarde van aandacht en focus voor een verhaal

Tijd nemen voor elkaar en dan oprechte aandacht en focus ervaren: van onschatbare waarde voor goede gesprekken en diepgaande interviews. Ik heb ondernemers geïnterviewd op hun kantoor, terwijl ze met een half oog hun mailbox of de werkvloer in de gaten hielden. Ik heb mensen geïnterviewd in hotels langs snelwegen, waar de akoestiek abominabel is en de afleiding eindeloos. Ik heb mensen geïnterviewd in hun thuissituatie, waar kinderen of de afwas op het aanrecht om minstens de helft van de aanwezige aandacht vroegen. Ik heb ook opdrachtgevers gesproken op rustige locaties: aan de rand van een terras in de zon, in een vakantiehuis in het bos of aan een grote eettafel in een verder leeg restaurant.

‘Tijd nemen voor elkaar en dan oprechte aandacht en focus ervaren: van onschatbare waarde voor goede gesprekken en diepgaande interviews’

Ik heb ontdekt dat de omgeving waarin je elkaar spreekt van grote invloed is op de mindset van mensen, en dus op je verhaal en op de tekst die daaruit voortvloeit. Daarom heb ik heel bewust gekozen voor een kantoor op het platteland, waar opdrachtgevers alle rust en ruimte ervaren om hun verhaal te kunnen vertellen. Of dat nou voor een artikel, een website, een brochure of een boek is. En of dat nou voor een uur is of voor meerdere dagen. Ik bied mijn opdrachtgevers namelijk zelfs de mogelijkheid om in mijn gastenverblijf te blijven logeren.

Aan het einde van een onverharde zandweg kom je bij mij even tot rust en nemen we samen de tijd voor jouw verhaal. We zitten in fijne stoelen, aan een uitnodigende tafel met uitzicht over de weilanden. We drinken een lekkere cappuccino of een groot glas thee. Misschien zien we een ree of een haas voorbij rennen of horen we een uil. Gun jezelf de tijd om jouw verhaal te doen. Dan heb ik alle aandacht voor jou – zodat mijn tekst over jou de kern én toekomstige lezers zal raken.

Wil je meer lezen over mijn werkzaamheden en mijn leven op het platteland? Abonneer je dan op mijn seizoensnieuws!