Inspiratie

Linda van t Land - column magazine Landidee - Paradijs - tekstschrijven wonen werken op een boerderij

Paradijs

Ik herinner me nog levendig het e-mailbericht van de vorige bewoonster van ons huis. Juichend meldde ik haar dat wij een permanent vakantiegevoel ervaarden in hun voormalige thuis. Met onze blote voeten in het gras, iedere avond tot laat buiten bezig in de tuin, slapen met de tuindeuren wijd open. De televisie bleef uit, onze lichamen raakten belachelijk gebruind en onze sproeten waren inmiddels ontelbaar. “Geniet maar flink van dat permanente vakantiegevoel”, schreef Monique. “Want er komt ook een moment dat je zegt: het is hard werken in het paradijs.”

Lachend haalden we in de zomerse weken daarna regelmatig deze uitspraak nog eens aan. Als een van ons een fles witte wijn moest halen uit de koelkast bijvoorbeeld. Als we de lekkerste ligstoelen in de schaduw bij de heg moesten slepen. Als we de hangmat eerst van allerlei blad en beestjes moesten ontdoen, voordat we erin konden klimmen. “Hard werken in het paradijs, hè?! Haha!”

Waar moesten we beginnen, wat was eigenlijk onkruid en wat de bedoeling?

Maar al in de loop van de zomer begrepen we steeds beter wat Monique met haar mail had bedoeld. De courgetteplant, die ik triomfantelijk de tuin in had gedragen en waarvan we volgens internetsites een hele zomer zouden kunnen eten, werd volledig weggevreten door ons onbekende nachtdieren. De talloze kersen in onze boomgaard, waarnaar we verrukt hadden staan kijken, geduldig wachtend totdat ze de juiste kleur zouden hebben om door ons te worden geoogst, werden in één weekend door een zwerm van minstens honderd spreeuwen tot de laatste vruchtjes aan toe opgevreten. En passant kakten zij mijn schone was onder, die ik die ochtend als een stralende Holly Hobby aan de droogmolen had opgehangen. Als ik een beschuitje met aardbeien uit de moestuin wilde eten, was ik al met al zeker twintig minuten bezig om dat beschuitje te maken.

De tuin ontplofte na de eerste zomerse regenbuien. Er was bijna geen snoeien meer aan. Waar moesten we beginnen, wat was eigenlijk onkruid en wat de bedoeling, waarom hing die ene mooie plant zo slap en was op andere plekken de haagwinde dagelijks omhoog aan het kruipen, dwars door de mooiste struiken en bloemen heen? Al tuinierend hamerde ook steeds een ander zinnetje van Monique door mijn hoofd, dat ze al eens had geschreven voordat wij de sleutels kregen. Ja, inderdaad, de eerste bloesem aan de fruitbomen werd zichtbaar, mailde ze mij terug op een bericht vol voorpret mijnerzijds. “En in de tuin probeert het gras te winnen.” Ik glimlachte daarom. Wauw, daar groeide tenminste gras! In de tuin van onze vorige woning hadden we in zeven jaar tijd tweemaal nieuwe graszoden laten uitrollen, met nog altijd lelijke en kale plekken als resultaat. Als ik nu na een paar dagen regen de bloemborders inspecteer, zie ik overal stevige grassprieten van minstens vijftien centimeter hoog zie staan (terwijl ik die echt eerdaags nog had weggehaald!).

Diezelfde natuur biedt ons ook die eindeloze wolkenluchten, de indrukwekkende bliksemschichten aan de hemel en de sprakeloos makende zonsondergangen

Ja, het is hard werken in het paradijs. De kracht van de natuur overvalt ons nog iedere week weer en we kunnen niet anders dan daarvan onder de indruk zijn. Maar diezelfde natuur biedt ons ook die eindeloze wolkenluchten, de indrukwekkende bliksemschichten aan de hemel en de sprakeloos makende zonsondergangen. Ze maken het leven in het buitengebied méér dan de moeite waard. Hard werken dus, maar wel mooi in het paradijs!

Deze column is eerder verschenen in Landidee (febr/maart 2021, nummer 1), een uitgave van Vipmedia.

 

Wil je meer lezen over mijn werkzaamheden en mijn leven op het platteland? Abonneer je dan op mijn seizoensnieuws!

 

Gerelateerde blogs

Linda van 't Land, Van 't Land, Landidee, tekstschrijver, ghostwriter, copywriter, column, columnist, Landidee, magazine, tijdschrift, buitenleven, buitengebied, platteland, Stichting Landschapsbeheer Gelderland, Gelderland, ambassadeur, biodiversiteit

De ambassadeur van Stichting Landschapsbeheer Gelderland vertrok geen spier toen hij voor het eerst onze tuin binnen wandelde. We verheugden ons erop om hem rond te leiden, want natuurlijk zijn we trots op wat we op ons erf hebben bereikt en aangelegd. De lissen langs de zwemvijver wuifden in ...

Linda van 't Land, Van 't Land, Landidee, tekstschrijver, ghostwriter, copywriter, column, columnist, Landidee, magazine, tijdschrift, buitenleven, buitengebied, platteland, Golden Retriever, Bommel, hond, afscheid, dood, dierencrematorium

Of we na de crematie nog een plukje haar van onze hond Bommel wilden terugkrijgen, vroeg de lieve mevrouw van het dierencrematorium. Verrast keken mijn man en ik elkaar door onze tranen heen aan. “Als ik alle haren bij elkaar veeg die nu nog in ons huis liggen, kan ik denk ik een heel nieuwe h...

Linda van 't Land, Van 't Land, Landidee, tekstschrijver, ghostwriter, copywriter, column, columnist, Landidee, magazine, tijdschrift, buitenleven, buitengebied, platteland, reeën, edelherten, herten, wilde zwijnen, wilde varkens, Veluwe, wildlife

“Morgen code oranje”, zei mijn vriendin treurig ergens begin november. Er werd een stevige storm voorspeld, een van de eersten van deze herfst. We besloten ons etentje te verzetten naar een moment dat het weer volkomen veilig zou zijn om de weg op te gaan.

De volgende dag waaide ’s ocht...