Stilte & natuur
Eerlijk is eerlijk: ik ben overgevoelig voor geluid. Iemand een cracker of rauwe worteltjes horen eten vind ik geen probleem. Maar mensen die op een terras bellen met hun telefoon op de speaker, kinderen die in een restaurant filmpjes kijken op een iPad of luidruchtige mensen op een trampoline...
“Als je me ziet verslonzen, dan moet je het eerlijk zeggen”, zegt de nieuwe buurvrouw bezorgd tegen me. We zitten samen op een bankje in het grind en kijken onder het dak van de oude hooiberg door naar de omringende weilanden. Nog niet zo lang geleden is ze van de stad naar het platteland verh...
De tuinman keek bedenkelijk toen hij langs de borders wandelde die hij verleden voorjaar had aangelegd. “Er is hier wel werk aan de winkel, dame”, zei hij streng. Ik keek naar de klaver die de bodem bedekte, naar de boterbloemen die muurvast in de grond zaten en naar de geraniums die op allerl...
Bij de buren een paar huizen verderop was een baby geboren en vrienden en familie hadden een groot spandoek langs de weg gezet. Ik moest vanuit de auto twee keer goed kijken, maar het stond er echt: “Nummer drie is hier / wij wensen jullie veel plezier / bij het maken van nummer vier.” Wauw! Z...
De ambassadeur van Stichting Landschapsbeheer Gelderland vertrok geen spier toen hij voor het eerst onze tuin binnen wandelde. We verheugden ons erop om hem rond te leiden, want natuurlijk zijn we trots op wat we op ons erf hebben bereikt en aangelegd. De lissen langs de zwemvijver wuifden in ...
Of we na de crematie nog een plukje haar van onze hond Bommel wilden terugkrijgen, vroeg de lieve mevrouw van het dierencrematorium. Verrast keken mijn man en ik elkaar door onze tranen heen aan. “Als ik alle haren bij elkaar veeg die nu nog in ons huis liggen, kan ik denk ik een heel nieuwe h...
“Morgen code oranje”, zei mijn vriendin treurig ergens begin november. Er werd een stevige storm voorspeld, een van de eersten van deze herfst. We besloten ons etentje te verzetten naar een moment dat het weer volkomen veilig zou zijn om de weg op te gaan.
De volgende dag waaide ’s ocht...
Er vloog een reclamevliegtuigje hoog boven onze tuin. Tegen de knalblauwe hemel was het duidelijk te zien. Net als de banner die erachter hing, met daarop de tekst ‘Laatste groet Jan Jonker’. Een opvallende tekst, vond ik. Een huwelijksaanzoek hadden we al wel eerder boven de Veluwe zien zweve...
Afgelopen winter bracht ik een paar dagen door in Londen. De Engelse hoofdstad en dan ook nog in kerstsferen: ik kom er verschrikkelijk graag. De stad heeft mijn hart gestolen in mijn studietijd, toen ik de kans kreeg er vier maanden te studeren. Zo vaak ik kan keer ik even terug. Best bijzond...
In het vroege voorjaar sta ik vaak wat ontredderd in de tuin. Wat is er gebeurd met al die prachtig bloeiende borders? Met die bossen vol bloemen, weelderige struiken en al het groen? Na de winter is de heerlijke tuin van de zomer ervoor nauwelijks nog herkenbaar. Een mol heeft grote zandhopen...