Leestip: Rust en Vreugd – Hendrik Groen

De tuincontrolecommissie, een fancy fair, de strijd tussen ‘geitenwollen sokken’ en ‘tuinkabouters’: voor liefhebbers en eigenaren van een volkstuin allemaal waarschijnlijk zeer herkenbaar. Voor anderen sowieso hilarisch. Hendrik Groen leverde weer in sneltreinvaart een heerlijk, licht en luchtig boek af.

Jarenlang was niet bekend wie er schuilging achter het pseudoniem Hendrik Groen: de schrijver die in drie dagboeken zo treffend het leven in een Nederlands verzorgingshuis beschreef. Inmiddels weten we dat Peter de Smet de schrijver is van Pogingen iets van het leven te maken (2014), Zolang er leven is (2016) en Opgewekt naar de eindstreep (2020). De drie dagboeken werden allemaal bestsellers en ook de hierop gebaseerde TV-serie, Het geheime dagboek van Hendrik Groen – met acteurs Kees Hulst en André van Duin in de hoofdrollen, werd een kijkcijferhit. De verhalen zijn inmiddels eveneens voor het toneel bewerkt en er is een heuse Hendrik Groen-fanclub in het leven geroepen.

Emma Quaadvliegh

Zo makkelijk en snel als Groen lijkt te schrijven, zo heerlijk lichtvoetig lezen zijn boeken ook. Zijn nieuwste roman Rust en Vreugd is op een regenachtige zondag in bijna één ruk uitgelezen. Het boek draait om Emma Quaadvliegh, die na het overlijden van haar man tussen oude papieren een vergeten inschrijving voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’ terugvindt.

Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken en nu kan Emma elk huisje krijgen dat vrijkomt. Ze wordt bij een eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig tuinhuisje vol theepotten met een rommelige tuin en wat verwaarloosd tuinmeubilair en besluit impulsief: ik neem het! Ze kan wel wat afleiding gebruiken na de dood van haar grote liefde Thomas. Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan.

Rust en Vreugd is op een regenachtige zondag in bijna één ruk uitgelezen

Ook de voorzitter van de vereniging komt onuitgenodigd op de thee. Om kennis te maken, maar vooral om haar te wijzen op de regels met betrekking tot de hoogte van de heg, het bestrijden van het onkruid en de verplichte algemene onderhoudsbeurten. Het gesprek verloopt wat stroef. Emma vermoedt dat de voorzitter haar niet meteen in de categorie ‘nette tuinders’ indeelt. Al snel blijkt dat het er tussen de tuinders in het prachtige groene paradijs niet altijd even vredelievend aan toe gaat. Toch is Emma vastbesloten er hoe dan ook iets moois van te maken. Dat lukt, samen met een stoet bonte nieuwe vrienden en vriendinnen in allerlei soorten en maten en met de nodige ups en downs.

Herkenbare thema’s

De vertaalrechten van Groens eerdere dagboeken zijn verkocht aan maar liefst 36 landen en de eerste twee delen werden allebei bekroond met de NS Publieksprijs. Groens boeken gaan met honderdduizenden over de toonbank in Nederland en Vlaanderen. Een knappe prestatie, die waarschijnlijk alles te maken heeft met de gekozen thema’s en zijn toegankelijke manier van schrijven.

Wat valt er voor spannends te vertellen over het dagelijkse leven in een verzorgingshuis of op een volkstuinvereniging?

De thema’s zijn zeer herkenbaar en toch nog niet vaak aangestipt in de Nederlandse literatuur. Waarschijnlijk omdat ze op het eerste gezicht nogal saai lijken – en dat zijn ze eigenlijk ook. Wat valt er voor spannends te vertellen over het dagelijkse leven in een verzorgingshuis of op een volkstuinvereniging? Niet zo veel. En dat hoeft ook niet, bewijst Groen. Als je maar de juiste toon vindt en met grote opmerkzaamheid de meest markante details weet vast te leggen.

Groens beschrijvingen van de verschillende tuinders op Rust en Vreugd en de ongelooflijk Hollandse bekrompenheid van statuten en reglementen van een vereniging vol vrijwilligers zijn herkenbaar en hilarisch. Je krijgt als Nederlander tegen wil en dank een spiegel voorgehouden – en kunt niet anders dan grimlachen.

Rust en Vreugd is geschreven door Hendrik Groen. De eerste druk verscheen in november 2021 bij uitgeverij Meulenhoff.

“Weet jij nog een goed boek voor mij?” Die vraag wordt mij regelmatig gesteld. Tijdens mijn studie Nederlands aan de Rijksuniversiteit Groningen verslond ik alles wat los en vast zat. Zelfs op de kleinste studentenkamers bogen de boekenplanken steeds verder door. In de jaren die volgden was er soms meer en soms minder tijd (of zin) om te lezen. Toch bleef de vraag naar interessante boeken, artikelen of tijdschriften vanuit mijn omgeving altijd komen. Daarom neem ik in mijn seizoensnieuws ieder kwartaal een kleine boekenrubriek op.

Wil je meer lezen over mijn werkzaamheden als tekstschrijver en mijn leven op het platteland? Abonneer je dan op mijn seizoensnieuws!