“Kijk! Daar vliegen een paar veldleeuweriken.” Beleefd volgen we de uitgestrekte arm van de natuurgids, die ons op deze vroege zondagochtend over de Veluwe loodst. Best leuk natuurlijk, die vogels. Maar waar we eigenlijk voor komen is het grotere wild. Edelherten, wilde zwijnen, reeën, vossen, dassen en misschien wel de wolf.
Al een half uur lopen we in een klein gezelschap zonder te praten en met bijna ingehouden adem in het voetspoor van de gids, in de hoop nog een glimp op te vangen van een roedel herten. Rechts van ons uitgestrekte velden vol pijpenstrootjesgras, links de intrigerende bosranden waar je met een beetje verbeelding zo een geweidrager naar voren ziet stappen. De gids wijst: hij ziet er nog net twee staan. Maar voor het ongeoefende oog van een leek blijven de edelherten die ochtend onzichtbaar.
Voor het ongeoefende oog van een leek blijven de edelherten die ochtend onzichtbaar
We maken een flinke wandeling over smalle bospaden, brede beukenlanen, weidse heidevelden en uitgestrekt stuifzand. En hoewel we zelf ook sinds enige tijd op de Veluwe wonen en ik hier oorspronkelijk zelfs vandaan kom, blijven we ons verbazen over de schoonheid van dit veelzijdige natuurgebied. De Veluwe is het grootste aaneengesloten natuurgebied van West-Europa en bestrijkt een oppervlakte van ongeveer duizend vierkante kilometer. Het grootste deel hiervan is aangewezen als Natura 2000-gebied. De afwisseling in het landschap is verrassend en de vergezichten op sommige plekken zijn fenomenaal. Wat een prachtplek eigenlijk! En dat zo ontzettend dichtbij.
Mede door een wereldwijde pandemie zijn we al een aantal jaren in eigen land gebleven voor vakanties en uitstapjes. We verhuisden in die periode van de Utrechtse Heuvelrug naar een buitengebied aan de rand van de Veluwe. Met regelmaat bezoeken we de Waddeneilanden en blijven verliefd op Schiermonnikoog. We fietsten door het Vechtdal en de Achterhoek. We hebben ervaren hoe aardedonker het op het platteland kan zijn – en hoe prachtig dan de sterrenhemel en de volle maan tot hun recht komen. We zien roofvogels boven ons weiland, de hazen rennen door de tuin en we spotten regelmatig wilde dieren in het bos. Nederland is prachtig en ongelooflijk divers, voor wie dat zien wil.
Nederland is prachtig en ongelooflijk divers, voor wie dat zien wil
De verhalen van onze gids over de samenhang tussen de kleinste insecten, ogenschijnlijk dode bomen en het grotere wild dat hier leeft, zijn ronduit fascinerend. Zijn visie op de jacht op de Veluwe zet het beoogde afschieten van duizenden wilde zwijnen in het gebied in een heel ander licht. Hoe prachtig hij het ook vindt dat er wolven terugkeren op de Veluwe: hij wil ze liever nooit zien, omdat het wilde dieren zijn die mensenschuw zijn en bij voorkeur ook moeten blijven.
Vier uur lang wandelen we opmerkzaam door. We komen die ochtend geen enkel wild dier meer tegen. Uit ervaring weten we dat dat pure pech is: tijdens vrijwel iedere boswandeling met de hond ontmoeten we wilde zwijnen, reeën en soms zelfs een das. Maar wild spotten blijft bijzonder en onvoorspelbaar. Het blijft geluk hebben! En dat is nou precies wat zo’n zondagochtend in de natuur is: een groots geluksmoment.
Deze column is eerder verschenen in Landidee (februari 2022, nummer 2), een uitgave van Vipmedia.
